Ophogingen in overstromingsgebied in vinkt gaat niet door.

Op 19 juni 2013 vernam Milieufront Omer Wattez (MOW) van de Bestendige Deputatie van Oost-Vlaanderen dat de ophoging van twee laaggelegen percelen in overstromingsgebied niet doorgaat.  MOW is opgetogen over dit resultaat.
MOW had hiertegen beroep aangetekend bij de provincie Oost-Vlaanderen nadat de stad Deinze wel een vergunning aan de landbouwer had verleend. Het advies van de provinciaal stedenbouwkundig ambtenaar was uitgesproken negatief. Er waren immers ruim onvoldoende maatregelen genomen om de waterberging te compenseren. De aanvrager heeft dit inmiddels ingezien en heeft zijn aanvraag nu ingetrokken. De ophogingen gaan dus niet door.

Voorgeschiedenis
Op 8 januari  2013 werd door het stadsbestuur van Deinze een bouwvergunning verleend voor de ophoging van twee percelen weiland in de vallei van de Scheerbeek. Deze percelen stonden eind december en eind januari onder water. Eind januari  werden 2 km verder zelfs enkele woningen bedreigd door het wassende water van de Kleine Reigersbeek, die een vervolg is van de Scheerbeek. Door de ophoging zou deze beek in de toekomst nog meer water moeten afvoeren. Milieufront Omer Wattez (MOW) had diverse bezwaren overgemaakt aan het stadsbestuur maar die had hier geen oren naar en leverde de vergunning af. MOW ging in beroep.
Tussen de Heerdweg en de Vinktstraat loopt de Scheerbeek, in een vallei in landbouwgebied. De betreffende weiden, omgeven door knotwilgen en elzen, zijn samen ongeveer 2 ha groot en enkel bereikbaar via een lange los die uitkomt aan de Heerdweg.
Nu wou de eigenaar de laaggelegen delen van de percelen ophogen tot ongeveer 1 meter. Hij voorzag wel een bijkomende gracht die als waterbuffer moest dienen. De percelen palen niet rechtstreeks aan de Scheerbeek maar zijn er wel mee verbonden door een gracht. De weiden liggen duidelijk een stuk lager dan de omliggende percelen. Ze staan op de overstromingskaart ingekleurd als overstromingsgevoelig gebied. Volgens de Watertoets moet hiermee rekening gehouden worden bij elke stedenbouwkundige vergunning. Zowel  eind december 2012 en eind januari 2013 stonden beide weiden grotendeels blank (zie foto’s).  Op 29 januari werden enkele woningen bedreigd toen het water in de Kleine Reigersbeek, die het vervolg is van de Scheerbeek, een zeer hoog peil aannam. Indien deze weiden zouden worden opgehoogd, zou heel wat waterberging verloren gaan en moest er nog meer water door deze vallei.

Een snelle berekening van de waterhoeveelheid op deze percelen van eind januari 2013 leerde dat het om minstens 2 miljoen liter ging: op het ene perceel van 96 m breed stond er gemiddeld minstens 30 cm water over een lengte van 50 m, op het andere perceel van 66 m breed was het over dezelfde lengte gemiddeld 20 cm. De huidige buffering stond niet in verhouding staat tot wat de nieuwe voorziene grachten gingen kunnen opvangen (berekend op 486 000 l in de vergunningsaanvraag). Dus zou een grote hoeveelheid water versneld naar de Scheerbeek worden afgevoerd. Hierdoor dreigden er elders nieuwe problemen te ontstaan.
De percelen worden als biologisch waardevol gehonoreerd, het ene perceel zelfs als zeer waardevol. Dit blijkt uit de Biologische Waarderingskaart. Bij een inventarisatie werden er in 2011 111 plantensoorten waargenomen. Zo komen er tot op heden nog dotterbloem, egelboterbloem en diverse soorten rus voor. Wellicht gaat het hier om een relict van een omgeving die vroeger heel wat meer waardevolle natuur kende. De vallei ligt echter in agrarisch gebied, waar landbouw dus de hoofdfunctie heeft. Maar moet de natuur dan enkel herleid worden tot de natuurgebieden en mag de rest worden vernield?
Door de ophoging zouden alle natuurwaarden onherroepelijk verloren gaan. Bij de beslissing van Deinze was vermeld dat in de nieuwe gracht waterminnende planten zouden kunnen groeien. Dotterbloemen en andere waardevolle planten groeien niet in een gracht. Die zouden wij dus definitief kwijt zijn geweest.
Redenen te over dus om de ophogingen niet toe te staan. MOW maakte dan ook een bezwaarschrift en bezorgden de foto’s aan de burgemeester en de milieuschepen. Toch werd de vergunning werd verleend. Weg waterberging, weg natuur. MOW tekende om deze redenen beroep aan bij de Bestendige Deputatie. De provinciale administratie volgde MOW in haar bezwaren omtrent de waterberging. De aanvrager trok zijn aanvraag nu in. De ophoging gaat dus niet door.